Er was eens
Er was eens... Het klinkt als een sprookje en dat zou het
zomaar eens kunnen zijn. Er was eens een oproep op Facebook.
“Ben jij een literatuurverslinder, poëzie zwijmelaar of
gewoon een schrijfwijf met een voorliefde voor literatuur?”
“Retorische vraag?”
“En lijkt het je tof om recensies te schrijven die boeien,
verwonderen en inspireren?”
“Uiteraard.”
“Geef je dan nu op als gastschrijver! Stuur ons een P
M of
laat van je horen in de comments.”
“Wat heb je nodig en wanneer wil je het hebben?”
Binnen een dag na de oproep en mijn reactie kreeg ik het
verzoek om een stuk van mezelf te mailen. En zo geschiedde. Een recensie, mijn
twee pannenlapjes en een brief over mijn ervaringen in Gambia vlogen via e-mail
naar de redactie van Books and Bubbles.
Natuurlijk vergezeld van een link naar mijn blog, die toen nog maar net een
aflevering jong was.
De grote boze wolf
Zoals een goed sprookje betaamt volgde een uitdagende
periode. De seconde nadat ik de verzendknop had ingedrukt, doemde direct de
twijfel op als een grote boze wolf.
“Wat als het niet goed is?”
“Doe niet zo raar, je schrijft leuk en vlot.”
“Maar volgens mij heb ik een typefout gemaakt in de mail.
Daar knapt elke redacteur op af.”
“Niet over nadenken, dat kan gebeuren en je kunt het toch
niet meer aanpassen.”
“Het is nu al drie dagen geleden, zie je wel, geen reactie.
Ik ben het niet geworden.”
“Er waren veel aanmeldingen en een selectie moet wel goed
gebeuren. Wacht nou maar af.”
“Ik ben een drama en een mislukking.”
“Zucht”
De jager
Na een week kwam daar de jager langs en die schoot de grote boze
wolf geheel aan gort.
“Bedankt voor je e-mail. We zouden je graag bij het team van
gastschrijvers willen!”
Met uitroepteken. De wolf was verslagen, neergeschoten en gefileerd.
Wat een feest. Vol vreugde en vol thee met taart stortte ik me op de
instructies. Hoe moet het eruit zien? Hoeveel woorden zijn er nodig. Waar moet
ik op letten? Heel gelikt en professioneel allemaal. Weer een stap omhoog op de
ladder richting mijn doel. Schrijven, lezen en gelezen worden. En oh ja... een
minibiografie en een foto voor op de website. Slik.
Op jacht
Op de site van Books and Bubbles scrol ik door het colofon.
Wat een leuke enthousiaste portretten. Mooie mensen met creatieve bio’s. Daar
sta ik straks ook tussen. Maar welke foto stuur ik in? Wanhopig veeg ik door de
plaatjes in mijn telefoon. Ik ben niet zo fotogeniek en de paar portretten die
ik heb zijn wazig en niet erg geschikt. Te drukke achtergrond, rare hoek, foute
outfit en ga zo maar door.
Nu heeft manlief een jaar of twee geleden een luxe
fototoestel van mij gekregen. Voor
de leuk en voor de heb. Dus als tegenprestatie - sommige
cadeautjes komen met verplichtingen - mag hij die week met mij op pad om foto’s
te schieten. De locatie is snel gevonden. Ik woon in boekenwinkels, zoals mijn
minibio aangeeft, dus waar anders zou de shoot moeten plaatsvinden? Allereerst
bij de Paagman in Den Haag. Achter
stapels boeken, in de grote stoel, op de roltrap en tussen de tweedehandsjes.
Vervolgens door naar de
Van Stockum met hun
prachtige oude leren fauteuils. Met boek, zonder boek, ingezoomd en uitgezoomd.
De derde en laatste stop werd de Starbucks
met hun industial style muren en
vloeren. Ik zag het al helemaal voor me. Met een grote mok thee, mijn nieuwe
boek en een intellectuele blik zou ik de wereld veroveren. Galant plofte ik op
de bank neer en klotste de helft van de thee over mij heen. Dat werd een
fantastische foto gevolgd door een unnecessary
close up. Dat was het einde van de fotojacht. De winnende foto komt
uiteindelijk bij Van Stockum vandaan en het nieuwe boek van bij de Paagman.
Hard werken
Het harde werken volgde. Vrienden voor het Leven van Astrid Harrewijn was mijn keuze voor een
eerste recensie. Ik kende haar werk al, omdat ik deel een uit haar Vrienden
drieluik al gelezen had, Drie vrienden, een huis (en een klusjesman). Een
schrijfster met een vlotte stijl en een flinke dosis humor (Harrewijn humor
zoals ik mij heb laten vertellen). Met nog meer thee en nog meer taart heb ik
het boek verslonden. Met het verhaal vers in mijn geheugen stroomde vervolgens
de woorden op papier. Waar het hart vol van is en dat klopt helemaal. Verhaal
klaar, foto erbij en insturen maar. Wat zou het toch geweldig zijn als je van
boeken lezen je beroep kon maken. #goals Het moeilijkste van dit alles is het
wachten. Wordt mijn bijdrage goedgekeurd? Moet eraan gesleuteld worden? Of
krijg ik een mailtje dat het toch niets wordt en bedankt voor de moeite?
Happily ever after
Het verlossende woord kwam al gauw. Met wat kleine aanpassingen
kon hij geplaatst worden en op 31 oktober was het zover. Ik weet niet hoe vaak
ik die dag op refresh heb gedrukt.
Wat een machtig gevoel als daar dan je eerste recensie staat. Een link op
Facebook en Twitter volgde. Het is officieel. Ik ben gastblogger bij Books and
Bubbles en ik sta online met foto en al. Ik slinger het de wereld in via social
media en mijn vrienden worden gek van alle appjes die ik ze stuur, helemaal
nadat Astrid Harrewijn herself reageerde
op mijn recensie. Hoe cool is dat!
“Dankjewel Soferet,
wat heb jij een geweldige recensie geschreven. Echt fantastisch. Ik ga het de
komende dagen delen, op álles! Thnx!”
En gedeeld werd het. Om zo'n mooi compliment
te krijgen van een gevestigde auteur is echt de slagroom op mijn chocolademelk.
Maar het Whatsappje van mijn lieve moeder, "Ben trots op je. Xxxx", is mijn echte happily ever after.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten