Rode draad
Een aantal jaren geleden heb ik besloten om mij meer te
richten op schrijven. Na de zoveelste opmerking van familie en vriend, dat ik
er iets mee moest doen, daalde het besef dat schrijven een rode draad in mijn
leven speelt. Mijn juf uit de tweede klas lagere school verzuchtte het al nadat
ze weer een van mijn opstellen had gelezen. Maar ja, als zevenjarige dacht ik
daar niet zo over na. Ik wilde gewoon timmerman worden.
Start
Ik besloot die rode draad op te pakken. In gedachten had ik
er al een ontzettend chique trui van gebreid, maar in de realiteit had ik geen
flauw benul waar ik moest beginnen. Ik had een draad maar geen patroon en ook
geen breinaalden. En wilde ik wel een trui breien? Of toch liever een jurk of
een vest? Ik googelde op schrijven, workshops, trainingen, kocht boeken,
schreef me in voor nieuwsbrieven. Ik kwam erachter dat je ook andere kleuren
wol kon gebruiken en alles wikkelde zich tot een grote kluwen. Help!
Knoop doorhakken
Op deze manier kwam ik geen steek verder (no pun intended).
En toen was daar ineens dat ene bericht in die nieuwsbrief: Schrijf 2015, hét
schrijfevent van Nederland, boordevol inspiratie, workshops en lezingen. De
knoop was doorgehakt, daar moest ik bij zijn.
Na Schrijf 2015 had ik mijn doel gevonden: een bundel korte
verhalen en een thriller. Die korte verhalen dat lukte me aardig, maar een hele
thriller van gemiddeld zo’n 60.000 woorden daar liep ik op stuk. Ik raakte de
draad kwijt, naaide stukken scheef aan elkaar of trok gaten in het patroon.
Oefening, oefening,
oefening
De Schrijversacademie bood uitkomst. Maaike Gerritsen -
bekend van “De achterblijvers” en “De geboorte van een wees”- leerde mij in de
basismodule welk gereedschap ik nodig heb en hoe het te gebruiken. Vele
oefeningen en discussies volgden. Maaike creëerde ruimte om uitstapjes te maken
van de gewone stof naar de vragen die ons als beginnend schrijvers en
redacteuren bezig hielden. Maar bovenal leerde ze mij dat je niet te snel moet
opgeven. Wanneer je Chinese taal gaat studeren verwacht men ook niet dat je
direct vloeiend in gesprek gaat met de eigenaar van de buurt Chinees.
Pannenlappen
Het zijn uiteindelijk pannenlappen geworden. Door het vele
oefenen ontdek ik steeds meer mijn eigen schrijfstem. In een wereld voor
aspirerende schrijvers is dat zeer belangrijk. Iedereen kan schrijven, maar elk
met zijn eigen unieke geluid. Twee van mijn pannenlapjes zijn inmiddels
gepubliceerd in verhalenbundels. En ondanks dat het geen trui of jurk met een
exclusief patroon is geworden ben ik er heel trots op. Mijn stem wordt simpel en
divers.
Vele pannenlappen maken een mooie quilt.
Mijn pannenlapjes zijn te vinden in de volgende bundels:
Het cadeau (Schrijverspunt) =>
Een waardevol cadeautje (pag. 129)
Stel je voor dat (heel nederland schrijft) => De geur van geluk (pag. 353)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten